تدوین برنامه راهبردی گردشگری روستایی منطقه فیروزآباد با استفاده از مدل SWOT

امروزه صنعت توریسم به عنوان صنعتی پویا و با ویژگی­های توسعه مدارانه­اش بخش مهمی از فعالیت­های اقتصادی و تولیدی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را به خود اختصاص داده است. رشد صنعت گردشگری در طی سال­های آخر قرن بیستم توجه به ملاحظات زیست محیطی و شاخص­های توسعه پایدار همانند سایر صنایع را ضروری ساخته است .بنابراین در چارچوب طرح­های آمایشی اعم از ملی، منطقه­ای و محلی، صنعت توریسم به عنوان یکی از ابزارها و مؤلفه­های مهم توسعه و محرومیت‌زدایی مطرح می­شود.این صنعت که از مهمترین عوامل عمران ناحیه­ای به شمار می­رود، فعالیتی است ارز آور و متعادل کننده که موجب توسعه اقتصادی و اجتماعی در سطح منطقه شده و توزیع عادلانه درآمد و همچنین اشتغال­زایی را به همراه دارد . امروزه رشد جمعیت در مناطق روستایی، بدون سرمایه­گذاری نظام­مند در جهت تقویت زیرساخت­های اقتصادی و متنوع­سازی آنها منجر به گسترش بیش از حد فعالیت­های تولیدی و متکی بر منابع طبیعی ( آب، خاک، جنگل، مرتع و ... ) شده است که این گسترش ناپایدار به نحوی محسوس منجر به تخریب فزاینده منابع طبیعی موجود گردیده است.این پیامد منفی همراه با نرخ بهره­وری پایین نیروی کار در نتیجه مکانیزاسیون نامناسب، نرخ بالای بیکاری در بخش تولیدات روستایی و همچنین همراه با گسترش تکنولوژی سرمایه­بر امکان ایجاد فرصت­های شغلی پایدار در تولید درآمد از طریق گسترش کارکردهای متکی بر مبنای طبیعی در جهت پاسخگویی به خیل عظیم بیکاران روستایی که از سرمایه و مهارت چندانی هم بهره نمی­گیرند و عمدتاً مجبور به مهاجرت به کلانشهرها و گسترش حاشیه نشینی می‌باشد را تا حدی غیر ممکن ساخته است