بررسی مفهوم طبیعت و نقش آن درشکل گیری فضای معماری

طبیعت دستاورد بهترین معمار یعنی خداوندگار است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه الهام بوده است. بشر در طول تاریخ از هنگامی که سرپناه، مسکن، محل زیست، محل کار و یا هر نوع فضایی را ساخته، همیشه عوامل طبیعی در این ساختار یک اصل مهم واساسی برای او بوده است. مفهوم طبیعت و چگونگی نگاه به آن در طول تاریخ از مفاهیم بنیادین در تفسیر هستی، علم و هنر بوده است و به کارگیری فرم های طبیعی در معماری نشانه گرایش انسان به آثار خلقت و تاثیرات آن است. موضوع طبیعت پس از تغییرات اساسی در زندگی دوران مدرن ضروری میسازد، انسان به روش ها و ابزارهای جدید دست یافت و در علوم، تکنولوژی و تولید پیشترفت کرد، در این مرحله زمانی طبیعت به عنوان مهم ترین منبع مواد خام به صورت بی رویه مورد بهره برداری قرار گرفت، با کمبود منابع و آلودگی اکوسیستم و محیط زیست توجه محافل مختلف علمی به موضوع طبیعت معطوف گردید. به گونه ای که امروزه حفظ محیط زیست و رسیدن به توسعه پایدار از موضوعات بنیادین جوامع علمی دنیا است. درهمین راستا طراحی معماری نیز به عنوان هماهنگ کننده انسان، محیط و فضا در تعامل با طبیعت، رویکردهای مختلفی را اتخاذ کرده است. از این رو بررسی نسبت های معماری و طبیعت ضروری به نظر می رسد تا تعریفی مناسب از تمامیت طبیعت و مفهوم پایداری، در حوزه معماری به دست آید.