مقاله اهمیت دامپروری در کشور

اهمیت دامپروری در کشور طبق آمارهای رسمی، سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص ملی حدود 25 درصد است که از این میزان، 45 درصد مربوط به دامپروری است. با این تفسیر، حدود 11 درصد از تولید ناخالص ملیاز دامپروری تأمین می شود؛ ضمن اینکه از سطح اشتغال زایی بسیار بالایی نیز برخوردار است .اگر بخواهیم به جزئیات دامپروری در کشور اشاره نماییم، باید اضافه کرد که حدود 7 تا 8 میلیون رأس گاو و 70 تا 80 میلیون رأس گوسفند و بز در کشور وجود دارد. در کنار این، سالانه حدود800 میلیون تا یک میلیارد قطعه مرغ در کشور تولید می شود. سهم تولیدات این میزان دام و طیور بااحتساب فرآورده های آنها در حدود 7 تا 8 میلیارد دلار می باشد که رقم قابل رقابتی با درآمدهای نفتی است .حال اگر به کمک فناوری زیستی بتوان بازدهی و بهره وری این صنعت را افزایش داد، سود کلانی نصیب تولیدکنندگان، متخصصین امر و کشور خواهد شد. به عنوان مثال، سالانه حدود یک میلیارددلار، واردات "دان طیور" است. حال اگر یک محقق یا مؤسسه تحقیقاتی بتواند 20 درصد درمصرف دان کشور صرفه جویی نماید که قابل انجام است، سالانه مبلغ 200 میلیون دلار صرفه جوییارزی در بر خواهد داشت .یا به عنوان مثال دیگر، میزان تولید شیر در کشور سالانه معادل 5 میلیون تن است. حال اگر بتوان تولید شیر گاوها را 5 درصد افزایش داد که این نیز قابل انجام است، سالانه 250 هزار تن تولید شیرکشور افزایش می یابد که ارزش آن معادل 50 میلیارد تومان است .مثال هایی از این قبیل در صنعت دامپروری و تولید فرآورده های دامی بسیار است، اما باید بتوانیم راهکارهای بهبود چنین سیستم هایی را بیابیم و به کار گیریم. مطمئناً فناوری زیستی می تواند دربهینه سازی و ارتقای روش های تولید و کسب ثروت، موفقیت زیادی ایجاد نماید. جهت تبیین این موضوع، در ادامه چند مثال از قابلیت ها و کاربردهای بیوتکنولوژی در دامپروری کشور ارایه شده است :توانمندیها و کاربردهای بیوتکنولوژی دام در کشور

و... با تخفیف ویژه

مطالعه هیدروژنوشیمی آبهای زیرزمینی دشت آسپاس(استان فارس-ایران)از لحاظ شرب،صنعت و کشاورزی

این مقاله به بررسی و مطالعه هیدروژنوشیمی آبهای زیرزمینی دشت آسپاس(استان فارس-ایران)از لحاظ شرب،صنعت و کشاورزی می پردازد

تعیین و بررسی عوامل اثرگذار بر مدیریت بهینه آب کشاورزی در سیستان

در این مطالعه عوامل موثر بر مدیریت بهینه منابع آب در مصارف کشاورزی در دشت سیستان بررسی شده است. به این منظور با بکارگیری مدل لاجیت به بررسی عوامل کمی و کیفی موثر بر مدیریت بهینه منابع آب پرداخته شده است. از دیگر اهداف این مطالعه شناسایی و اولویت بندی مسائل مختلف مربوط به مدیریت منابع آب کشاورزی به تفکیک استحصال، انتقال و مصرف می باشد که از تکنیک آنتروپی استفاده شده است. حجم نمونه در بخش کشاورزی 160 نمونه می باشد و از روش نمونه گیری دو مرحله ای خوشه ای استفاده شده است. نتایج تخمین مدل مصرف بهینه آب کشاورزی نشان داد، بیشترین تاثیر مربوط به متغیرسابقه و تجربه کاری می باشد. سپس به ترتیب متغیرهای استفاده از کودها و سموم شیمیایی، نوع کانالهای ارتباطی، روش آبیاری، آموزش و سطح تحصیلات بیشترین تاثیر را بر استفاده بهینه از منابع آب کشاورزی دارند. همچنین کارشناسان کاهش آبدهی منابع آب سطحی، افت سفره های آب زیرزمینی، عدم نظارت دولت بر برداشت آب از منابع آب و کاهش دبی متوسط چاه ها از مهمترین مسائل استحصال از منابع آب می دانند. از بین مسائل مربوط به انتقال آب نیز، قابل نفوذ بودن نهرهای خاکی و فرو رفتن آب در زمین، عدم لایروبی مناسب نهرهای خاکی و کانالهای بتونی، طولانی بودن مسیر کانال ها و نهرهای خاکی و اتلاف بیش از حد آب در آنها به عنوان مسائل انتقال از منابع آب شناخته شده است. همینطور عدم استفاده ا ز روش های مکانیزه آبیاری (بارانی- قطره ای) و هزینه های بالای استفاده از روش های مدرن آبیاری و کم بودن توان مالی زارعین جهت استفاده از آبیاری های مکانیزه مهمترین مسائل مصرف آب عنوان شده است.

نقش فناوری اطلاعات در توسعه بخش کشاورزی

عنوان مقاله: نقش فناوری اطلاعات در توسعه بخش کشاورزی

قالب بندی: word

قیمت: 2400 تومان

شرح مختصر: انقلاب صنعتی انسان را تا حد زیادی از کار بدنی معاف کرد و نیروی موتور جایگزین نیروی ماهیچه‌ها شد. در حال حاضر در هر پنج هزار سال حجم دانش بشر دو برابر می شود. این زمان در سال 2020 میلادی به هفتاد روز کاهش خواهد یافت. این ویژگی ها که به وجود آورنده قسمت اعظم پیچیدگی‌های سازمانی می‌باشد ما را به سوی توسعه فناوری جدیدی به نام فناوری اطلاعات رهنمون نموده است که کار با اطلاعات و داده های فراوان را برای ما میسر می‌سازد. بدست آوردن اطلاعات دقیق و اجرایی در زمینه کشاورزی رویکرد مهمی است که در سال­های اخیر با رشد و توسعه صنعت الکترونیک، ارتباطات و بوجود آمدن نرم افزارهای مرتبط عملی شده است. حسگرها و ریزپردازنده های ارزان قیمت به همراه منابع و سیستم­های ماهواره‌ای توانسته است بسیاری از فعالان کشاورزی دنیا را به اطلاعات و داده های با ارزشی در خصوص حرفه شان مجهز نماید. در کشاورزی مرسوم، هر مزرعه به عنوان یک واحد تلقی می­شود و مبنای مدیریتی، شرایط و خصوصیات متوسط مزرعه قرار می­گیرد. اما در کشاورزی با استفاده از فناوری‌های اطلاعاتی مزرعه را به واحدهای کوچکتر تقسیم‌بندی کرده و سپس به تعیین خصوصیات هر واحد می‌پردازد. در نتیجه استفاده از این فناوری تولیدکنندگان قادر خواهند بود نهاده‌ها را در محل دقیق اعمال کرده و در نهایت از بیماری‌ها و تلفات بکاهند.

گردشگری کشاورزی؛توسعه کشاورزی،ترویج گردشگری

صنعت گردشگری در حال گذار به بازارهای جدید است.منشاء این تحول محصول تغییر نگرش مشتریان این صنعت است.امروزه فشار زندگی شهر نشینی سبب شده افراد در زمان فراغت خود به دنبال کسب تجربه های جدیدی خارج از چارچوب زندگی مدرن باشند.یکی از عرصه نو در صنعت گردشگری"اگروتوریسم" یا "گردشگری کشاورزی" است.این فرایند به کسب تجاربی می پردازد که راستای فعالیتها و رویدادهای کشاورزی است.کاشت و برداشت محصول و بازدید از فعالیتهای جانبی فرصتی برای کسب تجربه های جدید در ورای زندگی شهر نشینی است.گردشگری کشاورزی می تواند به عنوان یک اهرم در جهت افزایش درآمدهای کشاورزی و همچنین رونق صنعت گردشگری گام های عملی بردارد.بی تردید ارتقا سطح درآمدی در صنعت کشاورزی همراه با آموزش مناسب و هدایت درآمدهای مازاد به بخش های تولیدی سبب افزایش سهم کشاورزی در تولید ناخالص ملی هر کشور می شود.همچنین افزایش فرصت های سرمایه گذاری در مزارع موجب ارتقا سطح اشتغال و بهبود کیفیت زندگی و کنترل مهاجرت روستائیان به شهرها می شود.