تعیین و بررسی عوامل اثرگذار بر مدیریت بهینه آب کشاورزی در سیستان

در این مطالعه عوامل موثر بر مدیریت بهینه منابع آب در مصارف کشاورزی در دشت سیستان بررسی شده است. به این منظور با بکارگیری مدل لاجیت به بررسی عوامل کمی و کیفی موثر بر مدیریت بهینه منابع آب پرداخته شده است. از دیگر اهداف این مطالعه شناسایی و اولویت بندی مسائل مختلف مربوط به مدیریت منابع آب کشاورزی به تفکیک استحصال، انتقال و مصرف می باشد که از تکنیک آنتروپی استفاده شده است. حجم نمونه در بخش کشاورزی 160 نمونه می باشد و از روش نمونه گیری دو مرحله ای خوشه ای استفاده شده است. نتایج تخمین مدل مصرف بهینه آب کشاورزی نشان داد، بیشترین تاثیر مربوط به متغیرسابقه و تجربه کاری می باشد. سپس به ترتیب متغیرهای استفاده از کودها و سموم شیمیایی، نوع کانالهای ارتباطی، روش آبیاری، آموزش و سطح تحصیلات بیشترین تاثیر را بر استفاده بهینه از منابع آب کشاورزی دارند. همچنین کارشناسان کاهش آبدهی منابع آب سطحی، افت سفره های آب زیرزمینی، عدم نظارت دولت بر برداشت آب از منابع آب و کاهش دبی متوسط چاه ها از مهمترین مسائل استحصال از منابع آب می دانند. از بین مسائل مربوط به انتقال آب نیز، قابل نفوذ بودن نهرهای خاکی و فرو رفتن آب در زمین، عدم لایروبی مناسب نهرهای خاکی و کانالهای بتونی، طولانی بودن مسیر کانال ها و نهرهای خاکی و اتلاف بیش از حد آب در آنها به عنوان مسائل انتقال از منابع آب شناخته شده است. همینطور عدم استفاده ا ز روش های مکانیزه آبیاری (بارانی- قطره ای) و هزینه های بالای استفاده از روش های مدرن آبیاری و کم بودن توان مالی زارعین جهت استفاده از آبیاری های مکانیزه مهمترین مسائل مصرف آب عنوان شده است.