تحقیق در مورد سوره احزاب

سوره احزاب نسبت به خیلی از سوره های قرآن حجم کمی دارد اما همین 73 آیه یکی ازپربارترین سوره ها را از نظر اهمیت و تنوع مسایلی که پیش می کشد تشکیل داده است.اگر بخواهیم موضوعی را به عنوان محور بحث ها در سوره احزاب در نظر بگیریم شایدشخص گرامی پیامبر بهترین گزینه باشد. درآغاز روی صحبت، مثل بیش تر آیات این سوره با پیامبر است که باید عمل خود را طبق آن چه به او وحی می شود تنظیم کند ومراقب باشد به سمت خواست کافران و مؤمن نمایان کافردل کشیده نشود؛ چرا که خداوندبرای هر انسانی یک قلب قرار داده و قلبی که به پیشنهادها و شیوه های غیرالهی گرایش دارد نمی تواند تحت ولایت خداوند و متمایل به او باشد.در ایات بعدی قضیه احزاب مورد بررسی قرار می گیرد اما قبل از آن که به شکست وزبونی جبهه کفار بپردازد به خودی ها نگاهی می اندازد و آن چه را در جریان این جنگ برمؤمنان و مدعیان ایمان گذشت یادآوری می کند. مؤمنان واقعی با رسیدن به گیرودارجنگ انگار که انتظار آن را می کشیده اند آماده همراهی رسول می شوند و عده دیگر که عهد کرده بودند یاری گر پیامبر باشند جا زدند و شروع کردند به بهانه تراشی در حالی که اگر اجل کسی فرا رسیده باشد فرار از جنگ مرگش را به تأخیر نمی اندازد.بخش بعدی سوره احزاب به احکامی مرتبط با زنان می پردازد. ابتدا سخنی با همسران پیامبر درباره بایدها و نبایدهای این موقعیت(همسری پیامبر) و مسایلی از ازدواج و مهریه به همراه احکام عفاف برای تمام زنان مؤمن و سپس سخن کوتاهی با پیامبر درباره زنان و............ با تخفیف ویژه

تخقیق نیکی به انصار و اغماض بر کافران

میتوان گفت:امیر المؤمنین على بن ابیطالب علیه السلام هم میوه درخت مکتب اسلام بود و هم میوه ممتاز قبیله بزرگ قریش.هیچکس در شایستگى امیر المؤمنین علیه السلام به اینکه او عالیترین محصول مکتب اسلام بود،نمى تواند تردیدى داشته باشد.او بدرجه اى از فضیلت و شایستگى رسیده بودکه اندیشه اش تجسمى از اسلام بود و کردارش عینیت اسلام را نشان مى دادو گفتارش در هر مقوله اى کهبود قانونى از اسلام را بیان مى کرد.و این یک توجه فوق العاده منطقى است که گفته شده است:براى اثبات جهانى وجاودانى بودن دین اسلام و اینکه اسلام میتواند پاسخگوى همه مسائل بشرى بوده باشد،بهترین دلیل شخصیت على بن ابیطالب (ع) است که ساخته شده این مکتب انسانى است.آیامحصولى عالى تر از این شخصیت،براى اسلام مى توان تصور نمود؟!و اما از جهت نسب او از فرزندانهاشم و پسر بزرگمردى که از مؤثرترین حامیان بنیان گذار اسلام،یعنى ابوطالب (ع) بود که باگرفتارى به فقر مالى (آنچنانکه تواریخ مى نویسند) با شخصیت ترین فرد در آنروز بود که شیخ الاباطح نامیده مى شد.او پسر عموى پیامبر اسلام بود که همسر یگانه دختر او فاطمه (ع) و او را به برادرىخویش پذیرفته بود.درست است که امیر المؤمنین بجهت داشتن عظمت هاى بیشمار انسانى بالاتر از آنبود که شخصیت خود را با نژاد و نسب به رخ جامعه بکشد،ولى این یک واقعیت انکارناپذیر بود که اودر سلسله بهترین فرزندان آدم (ع) است که در زیارت فرزندنازنینش حسین بن على علیهما السلاممى خوانیم:اشهد انک کنت نورا

فهلا احتججتم علیهم بان رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم وصى بان یحسن الى محسنهم و یتجاو عنمسیئهم؟قالوا و ما فی هذا من الحجۀ علیهم؟فقال علیه السلام:لو کانت الامامۀ فیهم لم تکن الوصیۀ بهم(آیا به گروه انصار اینطور استدلال و احتجاج نکردید که پیامبر اکرم وصیت فرموده است که به نیکوکار انصار نیکى شود و از بدکارشان اغماض گردد؟بآنحضرت گفتند:در این توصیه چه حجتى برانصار وجوددارد؟آنحضرت فرمود:اگر زمامدارى از آنان بوده وصیت درباره آنان نمى فرمود)

و...... با تخفیف