شروع معماری معاصر و مدرن ایران در دوره پهلوی اول

شروع معماری معاصر ایران را می توان از حدود سال 1300 به بعد دانست این زمان است که در اثر تحولات سیاسی و اجتماعی جریان زندگی اجتماعی و اقتصادی ایران تغییر کرد سیمای شهرهای ایران محو شد و بناهای لازم برای زندگی جدید مانند ادارات ، کارخان ها ، بانک ها، ایستگاههای راه آهن ، دانشگاه و غیره و همچنین واحدها و مجموع های مسکونی جدید در شهرها بوجود آمدند . این بناها برخلاف بناهای پیشین که معماران سنتی طراحی شده اند کد در ابتدا غیر ایرانی بودند و بتدریج ایرانیانی که در مدارس معماری خارج از ایران تحصیل کرده بودند و به دنبال آن فارغ التحصیلان اولین مدرسه معماری در ایران در حدود سال 1320 نیز به آنها اضافه  شدند

شروع معماری معاصر و مدرن ایران در دوره پهلوی اول

شروع معماری معاصر ایران را می توان از حدود سال 1300 به بعد دانست این زمان است که در اثر تحولات سیاسی و اجتماعی جریان زندگی اجتماعی و اقتصادی ایران تغییر کرد سیمای شهرهای ایران محو شد و بناهای لازم برای زندگی جدید مانند ادارات ، کارخان ها ، بانک ها، ایستگاههای راه آهن ، دانشگاه و غیره و همچنین واحدها و مجموع های مسکونی جدید در شهرها بوجود آمدند . این بناها برخلاف بناهای پیشین که معماران سنتی طراحی شده اند کد در ابتدا غیر ایرانی بودند و بتدریج ایرانیانی که در مدارس معماری خارج از ایران تحصیل کرده بودند و به دنبال آن فارغ التحصیلان اولین مدرسه معماری در ایران در حدود سال 1320 نیز به آنها اضافه  شدند

تعامل و تقابل سنت و مدرنیته و تاثیرگذاری آن در معماری معاصر ایران

مدرنیته یکی از مهمترین موضوعاتی است که طی چند سده اخیر عرصههای مختلف حیات بشری را تحت تاثیر خویش قرارداده عصر پهلوی آغاز گر تحولات گسترده در جامعه ایران بود. در عصر قاجاریه، مبدا مدرنیزاسیون، محیط زندگی درباریان و کاخ های آن ها بود، تا به پایان رسیدن عصر قاجار همچنان همین رویه ادامه داشت . اما با شروع دوره ی پهلوی و ارتباط با غرب، مدرنیزایسیون به صورت گسترده در کشور آغاز گردید. رویارویی مدرنیته و سنت همیشه دستخوش آثاری است که باعث بوجود آمدن پارادوکسهایی بوده که ماحصل آنها از دست دادن تدریجی هویت معماری ایرانی بوده است. در این مقاله با توصیف سنت و مدرنیته و بیان نظرات اندیشمندان در این زمینه، همچنین نفوذ معماری مدرن غربی و چگونگی تاثیر پذیری معماری معاصر ایران از این سبک به صورت موردی، ابنیه شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که در زمان ناصرالدین شاه به سبب سفرهای مکرر شاه و درباریان به فرنگ و شیفتگی درباریان در برابر فرهنگ و معماری متجدد غرب، معماری مدرن اروپا به عنوان نمادی از تجدد وارد معماری ایران شد.