چگونگی کیفیت بخشی به فضای معماری مسکونی با نگرش بیوفیلیک

مسکن به عنوان یکی از پدیده های واقعی از نخستین مسایلی است که بشر همواره برای دگرگونی مناسب و معقول آن در تلاش است. هدف از ساختن فقط تولید نیست بلکه کاربری آن نیز مد نظر است؛ و کیفیت نقش مهمی را در کسب رضایت متقاضیان مسکن دارد. حضور طبیعت و گیاه عامل موثر در سلامتی جسمی و روحی انسان است که با حذف آن، به حداقل رساندن مشکلات پیش روی انسان امروز دشوار خواهد بود. معمار برنامهریز باید به مفهوم بیوفیلیا که باعث پیوستگی احساس مثبت انسان به موجودات زنده میشود توجه کرده و تلاش معمارانه خود را در جهت ارتقای کیفیت بخشی به زندگی انسان در فضاهای مسکونی نماید. این کوشش مستلزم بررسی مواردی همچون: مفهوم مسکن، مسکن مطلوب، نقش و جایگاه کنونی مجتمع مسکونی، فواید حاصل از طبیعت بر انسان، لزوم ارتباط معماری با طبیعت، منطقه آسایش است. هدف از این تحقیق دستیابی به یک فضای مطلوب معماری و ارایه راه کارها با بررسی عوامل کیفیتبخشی به زندگی انسان در فضای مسکونی است. گردآوری مطالب در پژوهش حاضر کتابخانهای بوده و روش تحقیق توصیفی تحلیلی میباشد. یافتههای تحقیق نشان داده است با ایجاد ارتباط بین انسان با - طبیعت، و اهمیت دادن به چهار عامل انسان، طبیعت، اقلیم و معماری میتوان به یک فضا با کیفیت بالایی دست یافت.

اهمیت رابطه مقوله بیوفیلیک با انسان، طبیعت و معماری

با گسترش روز افزون شهرها روی آوردن به ساختمان های بلند مرتبه کاملا مشهود است. انسان امروزی با توجه به مشکلات بوجود آمده چون به خطر افتادن سلامت روحی و جسمی، در عصر حاضر به دلیل توسعه، ساختوساز و تخریب محیط زیست ؛ بدون توجه به کیفیت فضایی با تهدید جدی مواجه است. حضور طبیعت و گیاه عامل موثر در سلامتی انسان است که اگر در شهر و فضاهای معماری فراموش شود شادابی و طراوت و آرامش روانی انسان نیز حذف خواهد شد. هدف از این تحقیق دستیابی به یک فضای مطلوب معماری و ارایه راه کارها با بررسی عوامل کیفیتبخشی به زندگی انسان در فضا است. گردآوری مطالب در پژوهش حاضر کتابخانهای بوده و روش تحقیق توصیفی تحلیلی میباشد. یافتههای تحقیق نشان داده است با ایجاد ارتباط بین انسان با - طبیعت، و اهمیت دادن به چهار عامل انسان، طبیعت، اقلیم و معماری میتوان به یک فضا با کیفیت بالایی دست یافت. راههای کسب سلامت روحی و جسمی در جهت کیفیت بخشی به فضا مستلزم بررسی عوامل موثر بر مطلوبیت در فضا و جایگاه آن، مفهوم مطلوبیت فضایی و رابطه معماری با طبیعت است. معمار برنامهریز باید به مفهوم بیوفیلیا که باعث پیوستگی احساس مثبت انسان به موجودات زنده میشود توجه کرده و تلاش معمارانه خود را در جهت ارتقای کیفیت بخشی به زندگی انسان در فضاهای مسکونی نماید. این کوشش مستلزم بررسی مواردی همچون: رابطه معماری با طبیعت، فواید طبیعت بر انسان، رابطه سالم بین چارچوب های طبیعی و فیزیکی، منطقه آسایش است.