مطالعه تغییرات سطحی ایجاد شده بر روی منسوج بی بافت پلی پروپیلن بوسیله عملیات توام پلاسما و گرفت مونومر گلایسیدیل متاکریلات

در این مطالعه ابتدا کالای پلی پروپیلن بی بافت تحت عملیات پلاسمای فشار اتمسفری در سه محیط گاز نیتروژن، آرگون و اکسیژن قرار گرفت. همچنین به منظور بهینه سازی فرآیند پلاسما اثر عواملی نظیر فشار پلاسما ) 1،2 و 4 Torr ( و زمان 213 و 253 ،03 ،03 ، عمل با پلاسما ) 03 Sec ( از طریق اندازه گیری زمان جذب قطره آب، زاویه تماس، درصد افت وزن و میزان کاهش استحکام بررسی شد. مشاهده شد که افزایش زمان و فشار پلاسما سبب کاهش زمان جذب قطره آب و زاویه تماس و در نتیجه افزایش آبدوستی کالا می گردد اما در عین حال کاهش وزن و افت استحکام را نیز در پی دارد. با توجه به همه این عوامل بهینه ترین شرایط استفاده از گاز آرگون در فشار torr 1 و زمان sec 03 به دست آمد. سپس نمونه های عمل شده در شرایط بهینه پلاسما با محلول آبی مونومر گلایسیدیل متاکریلات گرفت داده شد. اثر غلظت % مونومر) 23 , %13 , %03 , %43 ( بر نرخ واکنش گرفت مورد ارزیابی قرار گرفت و غلظت 03 % مونومربه عنوان غلظت بهینه انتخاب شد. گروههای عاملی و خصوصیات سطحی کالای عمل شده با پلاسما و همچنین کالای گرافت شده با استفاده از روشهای ATR-FTIR و SEM مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج ATR-FTIR نشان داد که گروههای عاملی حاوی اکسیژن نظیر O-C=O,C=O,C-O در کالای پلاسما شده به وجود آمده اند. همچنین با استفاده از تصاویر SEM ، ایجاد مکان های فعال و گروه های عاملی ناشی از گاز پلاسما و نیز گرافت و اتصال پیوسته پلیمر به سطح لیف مشخص شده است.در این مطالعه ابتدا کالای پلی پروپیلن بی بافت تحت عملیات پلاسمای فشار اتمسفری در سه محیط گاز نیتروژن، آرگون و اکسیژن قرار گرفت. همچنین به منظور بهینه سازی فرآیند پلاسما اثر عواملی نظیر فشار پلاسما ) 1،2 و 4 Torr ( و زمان 213 و 253 ،03 ،03 ، عمل با پلاسما ) 03 Sec ( از طریق اندازه گیری زمان جذب قطره آب، زاویه تماس، درصد افت وزن و میزان کاهش استحکام بررسی شد. مشاهده شد که افزایش زمان و فشار پلاسما سبب کاهش زمان جذب قطره آب و زاویه تماس و در نتیجه افزایش آبدوستی کالا می گردد اما در عین حال کاهش وزن و افت استحکام را نیز در پی دارد. با توجه به همه این عوامل بهینه ترین شرایط استفاده از گاز آرگون در فشار torr 1 و زمان sec 03 به دست آمد. سپس نمونه های عمل شده در شرایط بهینه پلاسما با محلول آبی مونومر گلایسیدیل متاکریلات گرفت داده شد. اثر غلظت % مونومر) 23 , %13 , %03 , %43 ( بر نرخ واکنش گرفت مورد ارزیابی قرار گرفت و غلظت 03 % مونومربه عنوان غلظت بهینه انتخاب شد. گروههای عاملی و خصوصیات سطحی کالای عمل شده با پلاسما و همچنین کالای گرافت شده با استفاده از روشهای ATR-FTIR و SEM مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج ATR-FTIR نشان داد که گروههای عاملی حاوی اکسیژن نظیر O-C=O,C=O,C-O در کالای پلاسما شده به وجود آمده اند. همچنین با استفاده از تصاویر SEM ، ایجاد مکان های فعال و گروه های عاملی ناشی از گاز پلاسما و نیز گرافت و اتصال پیوسته پلیمر به سطح لیف مشخص شده است.

بتن الیافی

عنوان مقاله: بتن الیافی 

قالب بندی: word

تعداد صفحات: 23

قسمتی از متن:

این الیاف که بیشتر شامل الیاف شیشه، پلی پروپیلن و گاه کربن نیز می شود، در ساخت انواع بتن های الیافی کاربرد فراوان دارد. همچنین از الیاف شیشه می توان در تولید آرماتورهای سبک و بسیار مقاوم در برابر خوردگی بهره برد. این الیاف جایگاه نسبتاً مناسبی در تعمیر بناها و تقویت سازه های صدمه دیده دارند و می توانند مقاومت پیچشی و برشی مناسبی پدید آورند. علاوه بر اینها از ورقه های پارچه‌ای فایبر گلاس نیز در تقویت انواع قطعات ساخته شده از بتن مسلح می توان استفاده نمود.

بتن الیافی در حقیقت نوعی کامپوزیت است که با بکارگیری الیاف تقویت کننده داخل مخلوط بتن، مقاومت کششی و فشاری آن، فوق العاده افزایش می یابد. این ترکیب کامپوزیتی، یکپارچگی و پیوستگی مناسبی داشته و امکان استفاده از بتن به عنوان یک ماده شکل پذیر جهت تولید سطوح مقاوم پرانحنا را فراهم می آورد. بتن الیافی از قابلیت جذب انرژی بالایی نیز برخوردار است و تحت اثر بارهای ضربه ای به راحتی ازهم پاشیده نمی شود. شاهد تاریخی این فن آوری، کاربرد کاهگل در بناهای ساختمان است. در واقع بتن الیافی نوع پیشرفته این تکنولوژی می باشد که الیاف طبیعی و مصنوعی جدید، جانشین کاه، و سیمان جانشین گل بکار رفته در کاهگل شده است. امروزه با استفاده از الیاف شیشه، پلی پروپیلن، فولاد و بعضاً کربن، تولید انواع بتن های کامپوزیتی در کاربردهای مختلف صنعتی ممکن گردیده و بکارگیری آنها در کشورهای پیشرفته دنیا مورد قبول صنعت ساختمان واقع شده است.