تحقیق منظومه شمسی

نحوه تشکیل منظومه شمسی خورشید ما کمی بیش از چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. خورشید مانیز مثل هر ستاره دیگری در جهان به شکل توده در هم پیچیده ای از ابرهای گازی که عمدتا از هیدروژن و هلیم تشکیل شده بود به وجود آمده اما خرده ریزه هایی که ازانفجار سایر ستاره ها باقی مانده بودند، غبارهای بسیار ریز کیهانی که از عناصر سنگینتر همانند کربن، اکسیژن، آلومینیوم، کلسیم و آهن تشکیل شده بودند، نیز در سرتاسراین ابرها پراکنده بودند. این ذرات گرد و غبار که حتی از ذرات غباری که لبه پنجره مینشیند، کوچک تر است، به عنوان نقاط تجمع در سحابی خورشیدی عمل می کند.سایر موارد از جمله یخ، دی اکسید کربن منجمد، دور این نقاط گردهم می آیند و بدین ترتیب این ذرات کم کم بزرگ و بزرگ تر شده و به اجرامی به اندازه یک دانه شن، یکصخره و نهایتا یک تخته سنگ تبدیل می شوند.طی چند میلیون سال، تریلیون ها تریلیون قطعه یخی، سنگ ریزه و اجرام فلزی دراطراف خورشید جوان گردهم می آیند. طی ربع میلیارد سال بعد بسیاری از این اجسامدر یکدیگر ادغام شده و بدین شکل سیارات بزرگ ، اقمار، سیارک ها و اجرام موجود درکمربند کوئیپر به وجود می آیند. (برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقالهNatural که در شمار فوریه 2003 نشریه tightening our kuiperbeltبه چاپ رسیده است مراجعه کنید.) اجرام کوچکتری که حول خورشید در Historyحال چرخشند، طی مدت های طولانی که از تشکیل آنها گذشته است، چندان تغییرنکرده اند .بعضی وقت ها یکی از این قطعات سرگردان که باقیمانده های تشکیل سیارات محسوبمی شوند با سطح زمین برخورد می کنند. هنگامی که قطعات با زمین برخورد کنند،شهاب سنگ نامیده می شوند. مجموعه داران شهاب سنگ ها را برحسب میزان جلبتوجهشان قیمت گذاری می کنند، اما اخترشناسان این اجرام را با توجه به تاریخ شانارزش گذاری می کنند. همانطور که سنگواره های گیاهان و جانوران، داستان حیات درزمین را ثبت می کنند، این اجرام نیز داستان منظومه شمسی را در سال های اولیه آن ثبت کرده اند. بعضی اوقات نیز این امکان وجود دارد که از آنها برای بررسی تاریخ شکل گیری منظومه شمسی استفاده کنیم