تحقیق منظومه شمسی

نحوه تشکیل منظومه شمسی خورشید ما کمی بیش از چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. خورشید مانیز مثل هر ستاره دیگری در جهان به شکل توده در هم پیچیده ای از ابرهای گازی که عمدتا از هیدروژن و هلیم تشکیل شده بود به وجود آمده اما خرده ریزه هایی که ازانفجار سایر ستاره ها باقی مانده بودند، غبارهای بسیار ریز کیهانی که از عناصر سنگینتر همانند کربن، اکسیژن، آلومینیوم، کلسیم و آهن تشکیل شده بودند، نیز در سرتاسراین ابرها پراکنده بودند. این ذرات گرد و غبار که حتی از ذرات غباری که لبه پنجره مینشیند، کوچک تر است، به عنوان نقاط تجمع در سحابی خورشیدی عمل می کند.سایر موارد از جمله یخ، دی اکسید کربن منجمد، دور این نقاط گردهم می آیند و بدین ترتیب این ذرات کم کم بزرگ و بزرگ تر شده و به اجرامی به اندازه یک دانه شن، یکصخره و نهایتا یک تخته سنگ تبدیل می شوند.طی چند میلیون سال، تریلیون ها تریلیون قطعه یخی، سنگ ریزه و اجرام فلزی دراطراف خورشید جوان گردهم می آیند. طی ربع میلیارد سال بعد بسیاری از این اجسامدر یکدیگر ادغام شده و بدین شکل سیارات بزرگ ، اقمار، سیارک ها و اجرام موجود درکمربند کوئیپر به وجود می آیند. (برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقالهNatural که در شمار فوریه 2003 نشریه tightening our kuiperbeltبه چاپ رسیده است مراجعه کنید.) اجرام کوچکتری که حول خورشید در Historyحال چرخشند، طی مدت های طولانی که از تشکیل آنها گذشته است، چندان تغییرنکرده اند .بعضی وقت ها یکی از این قطعات سرگردان که باقیمانده های تشکیل سیارات محسوبمی شوند با سطح زمین برخورد می کنند. هنگامی که قطعات با زمین برخورد کنند،شهاب سنگ نامیده می شوند. مجموعه داران شهاب سنگ ها را برحسب میزان جلبتوجهشان قیمت گذاری می کنند، اما اخترشناسان این اجرام را با توجه به تاریخ شانارزش گذاری می کنند. همانطور که سنگواره های گیاهان و جانوران، داستان حیات درزمین را ثبت می کنند، این اجرام نیز داستان منظومه شمسی را در سال های اولیه آن ثبت کرده اند. بعضی اوقات نیز این امکان وجود دارد که از آنها برای بررسی تاریخ شکل گیری منظومه شمسی استفاده کنیم

تحقیق تاریخچه سفر به فضا

سفر به فضا پاسخی است به کنجکاوی انسان برای شناخت زمین، ماه، سیارات،خورشید، دیگر ستارگان و کهکشانها. فضاپیماهایی با سرنشین و بدون سرنشین به مرزهای فراتر از زمین ارسال شده اند تا اطلاعات مستند و تازه ای از کائنات برای ما به همراه آورند. بشر تاکنون موفق به دیدار حضوری ماه و زندگی طولانی مدت در ایستگاه فضایی شده است. سفر به فضا این امکان را به ما می دهد تا زمین را دربستر و موقعیت واقعی آن در هستی بنگریم. چنین سفرهای تحقیقاتی می توانندچگونگی تشکیل خورشید، سیارات و ستاره ها و وجود حیات در جایی فراتر از دنیای ما را معلوم کنند.عصر فضا از روز 4 اکتبر سال 1957 آغاز شد. در آن روز شوروی ماهواره اسپاتنیک را برای گردش در مدار زمین به فضا فرستاد. اولین فضاپیمای با (Sputnik 1)1Yuri A. ) سرنشین در روز 12 آپریل سال 1961 به همراه یوری گاگارین فضانورد اهل شوروی به مدار زمین فرستاده شد. نام این فضا پیما (Gagarinبود. (Vostok 1) وستوک 1فضاپیماهای بدون سرنشین که به آنها کاوشگر فضا می گویند، به طور وسیعی بهاطلاعات ما درباره فضای اطرافمان، سیارات و ستارگان افزوده اند. در سال 1959یک کاوشگر شوروی به نزدیکی ماه و کاوشگر دیگر آن به سطح ماه رسیدند. در٢سال 1962 کاوشگر ایالات متحده به سمت سیاره زهره فرستاده شد. در سالهای1974 و 1976 ایالات متحده دو کاوشگر ساخت آلمان به مدار سیاره عطاردنزدیک خورشید ارسال کرد. دو کاوشگر دیگر ایالات متحده در سال 1976 بر روی مریخ نشستند. علاوه بر سیارات، کاوشگرها برای شناخت سنگها و اجرام کوچک آسمانی نیز به فضا فرستاده می شوند.