دانلود تحقیق آماده در قالب word با عنوان نمایش ۱۰ ص

نمایشنامه چیست؟ سوالی که اگر پاسخی برایش یافت شود ،مسئله ی اصلی نمایشنامه نویسی حل خواهد شد .ما باید به چه نوشته ای نمایشنامه بگوییم؟ تفاوتهای اساسی نمایشنامه با سایر انواع ادبی در چه فاکتورهایی خلاصه می گردد؟ نمایشنامه متن نگارش یافته ادبی – نمایشی است که برای اجرای روی صحنه تئاتر یا خواندن نوشته می شود. « نمایشنامه » ژانر یا نوع ادبی خاصی است که با «داستان » تفاوت دارد، عناصر و ابزارهای نمایشنامه نویسی فراتر از داستان به کار گرفته می شوند.آنچه در داستان «بیان » و « توصیف» می شود، در نمایشنامه باید «دیده» و « تصویر» گردد. حتماً این ضرب المثل عامیانه را شنیده اید که می گوید: شنیدن کی بود مانند دیدن ؟ زلیخا گفتن و یوسف شنیدن ! آری نمایشنامه نویس، متنی را برای دیده شدن، اجرا و تصویر نمودن عینی وعملی روی صحنه می نویسد . در حقیقت « نمایشنامه » نقشه و طرح کامل و جامع مهندسی برای ایجاد ساختمان نمایش روی صحنه است که همه ی جزییات و جوانب آن در نظر گرفته می شود. علاوه بر جنبه ذاتی و جوهری، شکل ظاهری نگارش نمایشنامه نیز با نگارش داستان فرق دارد. « نمایشنامه نویسی » به شکل امروزی در ادبیات کشور ما جوان است و سابقه طولانی ندارد و در مقایسه با سایر انواع ادبی مثل، داستان نویسی ، شعر ، مقاله نویسی ، قطعه نویسی و .. گسترش نیافته است! هر چند ما در شکل سنتی دارای نمایشهای با شکوه همچون نمایش تعزیه ایرانی ( شبیه خوانی)، پرده خوانی، نقالی، خیمه شب بازی ، سیاه بازی و سایر انواع نمایشهای آیینی و عامیانه هستیم ، اما متن اینگونه رفتارهای نمایشی اغلب « فی البداهه » ، شفاهی و یا شکلی از نسخه های شعرگونه نمایشی بوده است و با نمایشنامه نویسی امروزی متفاوت است. در ادبیات ملی و مذهبی ما نظیر شاهنامه فردوسی، مثنوی معنوی مولوی، بوستان و گلستان ، سعدی ، منطق الطیر عطار نیشابوری، قصص الانبیا و قصه های قرآن کریم و ... قابلیت های نمایشی با شکوه وجود دارد که در قالب « نمایشنامه » ، نگاشته شوند، نوع جدید ادبی یعنی « نمایشنامه ایرانی » بوجود می آید که از جهت ارزشهای محتوایی و موضوعی سرآمد ادبیات جهانی است. امروزه همگام با توسعه هنر و ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران شاهد شکل گیری فعالیتهای خلاق و جدیدی چون « تئاتر مدرسه »، « تئاتر عروسکی » ،« نمایش برای کودکان درصحنه» ،«مهد کودک ها»، « نمایش در تلویزیون» و ... هستیم . اینها همه قبل از هر چیز به ادبیات نمایشی ( نمایشنامه ) و متون نمایشی محتاج هستند، که دستور کار و نقشه عملی و اجرایی ساختمان نمایشی آنها را مشخص کند.

تحقیق نمایش اپرا

اپرا اُپرا واژه ای است ایتالیایی و به معنی بنایی که در آن نمایش اُپرا اجرا می شود نیز به کارگرفته می شود .در حقیقت اُپرا نمایشی است که با همراهی ارکستر به آواز خوانده می شود. این ادغام بی همتای بازیگری, شعر, رقص, صحنه پردازی, جامه و آرایش بازیگران, تجربه ای نمایشی را فراهم می کند که هیجان و تاثیر آن فراگیر و مقاومت ناپذیر است. اپرا از هنگام پیدایش در حدود 1600 میلادی در ایتالیا, بع بسیاری گشورها راه یافت و امروزه,نیزهمچنان یکی از توانمند ترین گونه های نمایش موسیقیایی است .در اپرا شخصیت ها و طرح داستان, به جای گفتار که در درام متعارف به کار گرفته میشود, به واسطه نمایانده می شوند. با پذیرفتن این قرار داد, اپرا مایه لذت فراوان می شود؛موسیقی آن گوشنواز است و تاثیر حسی کلام و داستان را تشدید می کند. موسیقی اپرا باتجسم حالت, شخصیت, پویایی و کنشی دراماتیک ,حتی یک داستان پیچیده را نیز باورپذیر می کند. سیلان موسیقی, داستان را پیش می برد. در اپرا موسیقی همان درام است.اپرا اجرا کننده هایی می خواهد که همزمان توانایی اواز خواندن و ایفای نقش داشته باشند. تکنوازها(آوازخوانان سولو) – تکخوانهای دوم, گروه کُر و گاه رقصندگان –همگی با جامه و آرایش ویژه – بر صحنه اند. گاه علاوه بر آواز خوانان حرفه ای گروه بازیگران اضافه یا سیاه لشکر) نیز حضور دارند؛ بازیگرانی که آواز )« بازیگران فرعی » کُرنمی خوانند اما به انجام کارهای حاشیه ای سرگرمند که بر تاثیر گذاری اپرا می افزایند.تدارک چشم انداز صحنه, نور پردازی و سازمان بخشیدن به ابزار و وسایل صحنه در اپراکاری پیچیده و بغرنج است .تمام این ابزار و سایل برای خلق توهم آتش, سیل, طوفان وجلوه های فرا طبیعی به کار گرفته می شوند .شمار کارکنان یک اپرای بزرگ – از رهبر ارکستر گرفته تا کارگردان صحنه, بردیانگروه های آوازی, نوازندگان همراهی کننده ی آواز خوانان هنگام تمرینها, - تکنسین هاو دستیاران صحنه – شاید به چند صد تن برسد .

و.... با تخفیف ویژه