تحقیق نمایش اپرا

اپرا اُپرا واژه ای است ایتالیایی و به معنی بنایی که در آن نمایش اُپرا اجرا می شود نیز به کارگرفته می شود .در حقیقت اُپرا نمایشی است که با همراهی ارکستر به آواز خوانده می شود. این ادغام بی همتای بازیگری, شعر, رقص, صحنه پردازی, جامه و آرایش بازیگران, تجربه ای نمایشی را فراهم می کند که هیجان و تاثیر آن فراگیر و مقاومت ناپذیر است. اپرا از هنگام پیدایش در حدود 1600 میلادی در ایتالیا, بع بسیاری گشورها راه یافت و امروزه,نیزهمچنان یکی از توانمند ترین گونه های نمایش موسیقیایی است .در اپرا شخصیت ها و طرح داستان, به جای گفتار که در درام متعارف به کار گرفته میشود, به واسطه نمایانده می شوند. با پذیرفتن این قرار داد, اپرا مایه لذت فراوان می شود؛موسیقی آن گوشنواز است و تاثیر حسی کلام و داستان را تشدید می کند. موسیقی اپرا باتجسم حالت, شخصیت, پویایی و کنشی دراماتیک ,حتی یک داستان پیچیده را نیز باورپذیر می کند. سیلان موسیقی, داستان را پیش می برد. در اپرا موسیقی همان درام است.اپرا اجرا کننده هایی می خواهد که همزمان توانایی اواز خواندن و ایفای نقش داشته باشند. تکنوازها(آوازخوانان سولو) – تکخوانهای دوم, گروه کُر و گاه رقصندگان –همگی با جامه و آرایش ویژه – بر صحنه اند. گاه علاوه بر آواز خوانان حرفه ای گروه بازیگران اضافه یا سیاه لشکر) نیز حضور دارند؛ بازیگرانی که آواز )« بازیگران فرعی » کُرنمی خوانند اما به انجام کارهای حاشیه ای سرگرمند که بر تاثیر گذاری اپرا می افزایند.تدارک چشم انداز صحنه, نور پردازی و سازمان بخشیدن به ابزار و وسایل صحنه در اپراکاری پیچیده و بغرنج است .تمام این ابزار و سایل برای خلق توهم آتش, سیل, طوفان وجلوه های فرا طبیعی به کار گرفته می شوند .شمار کارکنان یک اپرای بزرگ – از رهبر ارکستر گرفته تا کارگردان صحنه, بردیانگروه های آوازی, نوازندگان همراهی کننده ی آواز خوانان هنگام تمرینها, - تکنسین هاو دستیاران صحنه – شاید به چند صد تن برسد .

و.... با تخفیف ویژه