تحلیل ساختاری پهنه سنندج- سیرجان در منطقه جنوب شهرستان الیگودرز

گسل لوچ وناویی دربخش بیرونی، (external Zone) پهنه تدریجی، (Transitional Zone) کوهزاد زاگرس، بین بخش حاشیه ای پهنه ساختمانی سنندج سیرجان ، وپهنه زاگرس مرتفع، در شمال راندگی اصلی زاگرس و در جنوب شهرستان الیگودرز مورد بررسی قرار گرفته شده -
است،) (Mohajjel et al., 2550 . علاوه بر گسل مذکور،گسل های F، 1 F، 2 F0 و M.Z.F ،)راندگی اصلی زاگرس( نیز شناسایی شده اند، که مطالعات
کینماتیکی صورت گرفته روی این گسل ها، نشان از حرکت معکوس این گسل ها دارد، که نشانگر یک منطقه برشی با مولفه راستالغز راستگرد می
باشد.
مطالعه ساختارهای برشی و کششی مانند،گسل های اصلی منطقه، رگه ها، درزه ها و تشکیل گسل های مزوسکوپی نشان از وجود حداقل، چهار نسل
تنش دگرشکلی پیشرونده در منطقه مورد بررسی را به اثبات رسانده اند. فاز اول یک فاز فشاری با راستای تنش بیشینه تقریبی،) S05-05W (. فاز دوم
یک فازفشارشی با محور تقریبی تنش بیشینه،) N05- 05W (،می باشد. فاز سوم یک فاز فشارشی همراه با کشش با راستای تقریبی،) N05-05W ( وفاز
چهارم یک فاز فشارشی بوده وبا محور انتقال بیشینه تنش فشاری،) N50-05W ( مشخص گردیده است.