به طورکلی این مطالعه باهدف بررسی مسئولیت مدنی متصدیان حمل ونقل در ایران و حقوق بینالملل و با توجه به کنوانسیونهای ایجادشده در سطح بینالملل در این خصوص بوده است. مسئولیت مدنی متصدیان حمل ونقل در حقوق ایران و حقوق بین الملل در خسارات وارده مسئولیت قراردادی هست نه قهری. یافته های
پژوهش نشان میدهد که مسئولیت متصدیان حمل ونقل در ایران و حقوق بین الملل بر مبنای خسارت ایجادشده و حادث بین در قرارداد تعریف شده است قانون مدنی ایران در خصوص مسئولیت متصدیان حمل ونقل به توافقات قابل توجهی دست پیداکرده است از طرفی در حقوق بین الملل با ایجاد پیمان ورشو و پیمانهای مشابه استفاده از متصدیان حمل ونقل به ویژگیهای نوع محموله و همچنین نیروی انسانی بستگی یافته است اما به طورکلی مبنای مسئولیت در همه کنوانسیونها و همچنین حقوق ایران بر مبنای ایراد خسارت از طرفین بوده است و نحوه جبران آن. حقوق ایران و حقوق بین الملل درباره چگونگی وظایف و حیطه و حوزه کار متصدیان حمل نقل مباحث متنوعی را مطرح کرده است که در همه موارد ایفای تعهد به قرارداد ایجادشده بین طرفین اصل اولیه بوده است.