با توجه به کنار گذاشتن استفاده از پوست حیوانات توسط بشر الیاف پشمی برای تهیه لباس
توسط بشر بکار گرفته شد و این پیدایش صنعت نساجی بود که در مناطق مختلف دنیا بوجود آمد و
کم کم این حرفه خانگی به یک صنعت تبدیل شد.
الیاف پروتئینی (پشم و مو ) از عناصری مانند کربن، اکسیژن، هیدروژن، نیتروژن، سولفور و ...
تشکیل شده است که طی یک واکنش شیمیایی به ماکرومولکولهایی بنام پروتئین تبدیل می شود .این
ماکرومولکولها از ترکیبات ساده ای بنام آمینواسید حاصل می شود .ساختمان آمینواسیدها به شکل زیر
در طرف دیگر [-COOH] است بدین ترتیب که یک گروه آمین در یک طرف و یک گروه اسیدی
مولکول قرار دارد.
وقتی دو مولکول یا بیشتر از این آمینواسیدها کنار یکدیگر قرار می گیرند با یکدیگر ترکیب
شده و آب آزاد می کنند . ماکرومولکول پشم، پروتئینی است که از ترکیب 18 اسید آمینه مختلف با
پیوندهای هیدروژنی و اتصالات نمکی و آمیدی و سیستینی تشکیل شده و آنرا کراتین می نامند.
لذا با توجه به مصرف الیاف مویین و نیز استفاده جامعه مدرن امروزی از فیلمهای مصنوعی
برای بسته بندی وتهدید محیط زیست توسط این فیلمها، بشر به فکر تهیه فیلمهای طبیعی تجزیه پذیر از
هیدروکربنها افتاده است.
لذا با توجه به این مسئله از کراتین به عنوان یک ماده اصلی با منشا طبیعی که در شرایط
عادی قابلیت شکل پذیری و حلالیت ندارد استفاده شده است :
بدین ترتیب که ابتدا پشم ویا مو را در الکل خیسانده تا پیوندهای دی سولفیدی آن تا حدی
در زمانها و Na2SO سست شود سپس آنرا در محلول احیا الکل _آبی با یک احیاکننده نظیر 3
مولاریته های مختلف قرار می دهیم ، سپس آنرا در زمانهای متفاوت پرس کرده و در آخر پس از
شستشو نمونه را وزن کرده و با آب مقطر می جوشانیم و محلول شستشو شده را با معرف تشخیص
کراتین مورد آزمایش قرار می دهیم و بدین ترتیب درصد کراتین خروجی را بدست می آوریم.
بهترین نتیجه بدست آمده در زمان احیا 30 دقیقه و در محلول 6 مولار می باشد.