معرفی و بررسی کاربرد روش های ژئوالکتریک در تعیین خواص ژئومکانیکی سنگ

در مطالعات زمین شناسی مهندسی، معمولا شناسایی جنس لایههای مختلف زمین و بررسی ویژگیهای آنها جزو اصلیترین اهداف میباشند. به این منظور، نیاز به بررسی و اکتشاف محیط زمین شناسی و گرد آوری اطلاعات با استفاده از روشها و تکنیکهای مختلف ضروری میباشد . امروزه کاربرد
روشهای ژئوفیزیکی در مطالعات ساختگاهی و زمین شناسی مهندسی بر کسی پوشیده نیست و این کاربردها با سرعت در حال گسترش است. روشهای
ژئوفیزیکی به طور گسترده برای کمک به حل مسائل زمین شناسی مهندسی به گار گرفته شده اند. اگر روشهای متناسب با هدف مطالعه به درستی
انتخاب شوند احتمال موفقیت نتایج افزایش می یابد . ارتباط خواص مکانیکی سنگ ها با خواص فیزیکی)روش های ژئوفیزیکی(، موضوعی است که
اخیراً مورد توجه محققان قرار گرفته است . در این میان روش های الکتریکی و لرزه ای بیشترین کاربرد را دارند . در این مقاله به توضیح مختصری
درباره تخمین خواص ژئومکانیک با استفاده از روش های ژئوالکتریک پرداخته خواهد شد تا از خلل این تشریح با بیان تاثیر آن بتوان رویکرد برنامه
کشورهایی پیشرو در زمینه فوق را مشخص کرد و ضرورت استفاده از خواص ژئومکانیک را در صنایع نفت و گاز و معادن کشور تبیین نمود.

شناسایی مسیر گسل با استفاده از روش ژئوالکتریک (مقاومت ویژه)

یکی از مؤثرترین و ارزانترین روشهای ژئوفیزیکی در شناسایی گسلهای پنهان استفاده از روش ژئوالکتریک میباشد. در این مطالعه، جهت ردیابی مسیر گسل میانرود که یکی از شاخههای پهنه گسلی سبزپوشان واقع در جنوب غربی زاگرس میباشد، از روش مقاومت ویژه با آرایهی CRP (Combined Resistivity Profiling) و اشلومبرگر استفاده شده است. با استفاده از روش CRP در این منطقه دو شکستگی، اولی با شیب نزدیک
به قائم و در جهت جنوب غرب و دومی با شیب 18 درجه در جهت شمال شرق شناسایی شد. همچنین با بهرهگیری از آرایه اشلومبرگر و با استفاده از
نرمافزار IPI2WIN یک شکستگی شناسایی شد که شیب آن نزدیکب به قائم و در جهت جنوب غرب میباشد که ادامه گسل اولیِ شناسایی شده با
آرایه CRP میباشد. نتیجتاً، مسیر گسل میانرود با امتداد شمال شرق جنوب غرب و شیب نزدیک به قائم در جهت جنوب غرب مشخص شد و نشان -
داد که این گسل سبب بالاآمدگی رخنمون آهکی منطقه شده است.