تحقیق شهر سوخته

شهر سوخته نام بقایای شهری باستانی است که در 56 کیلومتری زابل در استان سیستان وبلوچستان و در حاشیه جاده زابل-زاهدان واقع شده است. این شهر در 3200 سال قبل ازمیلاد پایه گذاری شده و مردم این شهر در چهار دوره بین سال های 3200 تا 1800 قبل ازمیلاد در آن سکونت داشته اند.شهری که گفته می شود پیشرفته ترین شهرجهان قدیم بوده است و حتا بسیار پیشرفته تراز شهر کرت که سینوهه در کتاب خود ازآن یاد کرده است.به اعتقاد برخیباستان شناسان اگر بخواهیم به معنای کامل ودقیق شهر توجه کنیم،این شهر را باید قدیمی ترین شهر دنیا دانست چرا که معدود شهر های[ پیش از آن، از نظر امکانات و اصول شهرنشینی با آن قابل مقایسه نیستند.[ 1پیشینه ی کاوش هاکلنل بیت، یکی از ماموران نظامی بریتانیا از نخستین کسانی است که در دوره قاجار و پساز بازدید از سیستان به این محوطه اشاره کرده و نخستین کسی است که در خاطراتش اینمحوطه را شهر سوخته نامیده و آثار باقیمانده از آتش سوزی را دیده است. پس از او سر2اورل اشتین با بازدید از این محوطه در اوایل سده حاضر، اطلاعات سودمندی در خصوصاین محوطه بیان کرده است. بعد از او شهر سوخته توسط باستان شناسان ایتالیایی بهسرپرستی مارتیسو توزی از سال 1346 تا 1357 مورد بررسی و کاوش قرار گرفت. اینشهر یکی از آثارتاریخی استان سیستان و بلوچستان به شمار می آید.جغرافیا و محیط زیست شهر سوخته بر مبنای یافته های باستان شناسان شهر سوخته 151 هکتار وسعت دارد و بقایای آن نشانمی دهد که این شهر دارای پنج بخش مسکونی واقع در شمال شرقی شهر سوخته،