اثر ته نشینی رسوب آسفالتین بر آسیب سازند

یکی از مهم ترین مشکلات در تولید از مخازن نفتی، تشکیل رسوب آسفالتین در سازند است. کاهش نفوذ پذیری، مسدود شدن
محیط متخلخل سنگ مخزن، ایجاد رسوب در دهانه چاه و کاهش بازده فرآورده های نفتی از جمله مشکلاتی هستند که
مخازن آسفالتینی با آن مواجهند. مشکل احتمالی دیگر، جذب آسفالتین بر سطح کانی های مخزن و متعاقباً تغییر ترشوندگی
مخزن از حالت آب تر به نفت تر و در نتیجه کاهش بازیابی موثر نفت است. از مهم ترین عوامل موثر بر رسوب گذاری - -
آسفالتین در مخازن نفتی، تغییر فشار، دما و تزریق حلال است. ورود سیال از مبدا سازند و یا خروج آن از مقصد بستگی به
میزان تخلخل، نفوذ پذیری و نوع سنگ سازند از لحاظ دبی و فشار با محدودیت هایی مواجه است. شاخص های قابلیت تولید و
قابلیت تزریق پذیری، شاخص های بیان کننده این محدودیت هستند. این بدان معناست که سازند با تخلخل زیاد و نفوذ
پذیری بالا، در ازای میزان مشخصی از افت فشار، توان انتقال حجم بیشتری سیال از مخزن به چاه را در مقایسه با سازند با
تخلخل و نفوذ پذیری کمتر فراهم می آورد. پدیده آسیب سازند به هرگونه فرآیند مضری اطلاق می شود که با تاثیر بر روی
سازند مخزنی و به ویژه تراوایی سنگ مخزن، قابلیت تولید یک چاه نفتی یا گازی و یا قابلیت تزریق پذیری چاه را نسبت به
حالت طبیعی آن کاهش دهد. بنابر این آسیب سازند یک پدیده نا مطلوب است که در صورت بروز می تواند مشکلات عملیاتی
و زیان های اقتصادی فراوانی ایجاد کند. کاهش نرخ تولید یا دبی نفت و گاز از چاه، کاهش نرخ قابل تزریق آب و گاز به درون
سازند، افزایش افت فشار در اثر تولید و کوتاه شدن عمر مخزن و نهایتاً کاهش ذخایر هیدروکربنی، همگی از آثار آسیب سازند
هستند.