بررسی نقش خوانایی در ارتقاء کیفیت فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی

امروزه ارتقاء سطح کیفی فضاهای سکونتگاهی بخصوص فضاهای عمومی آن ها از دغدغه های معماران است، چرا که با کاهش حضور مردم در این فضا ها به دلیل عدم توجه به نیازهای انسان و همچنین کیفیات کالبدی و بصری رو به رو هستیم. از این رو امروزه علاوه بر بعد عملکردی محیط، لزوم توجه به بار معنایی آن نیز همواره مورد تاکید است. در طراحی فضاها ی عمومی حواس بصری مهم ترین نقش را در ادراک فضا دارند، همچنین اغلب چیزهایی که توسط حس بصری دریافت می شوند به مدد خوانایی است. خوانایی فضا موجب تقویت ادراک بصری و شکل گیری تصویر ذهنی واضح و مطلوب از حضور در عرصه عمومی در ذهن ناظران فضا می شود. خوانایی می تواند به فضا وحدت بخشد و به سبب تنوع به جا و حساب شده، آن را متمایز و قابل شناسایی کند. در این پژوهش سعی شده، دریابیم خوانایی در چه سطحی و تا چه میزان قادر به ایجاد و بهبود این کیفیت ها در فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی امروز است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی می باشد و به دنبال جایگاه - خوانایی در رسیدن به کیفیت فضا های عمومی در طراحی مجتمع مسکونی است. همچنین روش استدلال پژوهش حاضر از نوع استدلال قیاسی می باشد. هدف، بررسی عوامل ارتقاء کیفیت در فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی و نقش و جایگاه خوانایی در بین آن ها است. پژوهش پیش رو قصد دارد با بررسی و تحلیل توصیفی فضاها؛ همچنین با بهره گیری از پتانسیل های کالبدی به ارتقای کیفیت فضاهای عمومی مسکونی کمک کند. مطابق نتایج حاصله از مطالعات انجام شده می توان گفت سطح بکارگیری خوانایی در رسیدن به کیفیت فضا نقش تعیین کننده ای دارد.