مقاله فقر و رابطۀ آن با عقب ماندگی

فقر و رابطۀ آن با عقب ماندگی
انسان برای رشد و پرورش استعدادهایش علاوه بر امکانات مادی ، فکر آسوده و
وقت آزاد می خواهد. وقتی جامعه ای به لحاظ مادی ضعیف بود و امکانات اندک آن
نیز به بهای فقر اکثریتی از مردم جامعه در اختیار اقلیتی قرار گرفت، مردم نه تنها
نگران آیندة خویش می گردند، بلکه وقت و نیرو و فکرشان صرف تهیۀ اولین و
ابتدایی ترین مایحتاج زندگی خواهد شد. در این صورت دیگر نه وقت آزاد برایشان
می ماند و نه خیال آسوده ای که به خود و جهان اطراف خود بپردازند، تفکر کنند و
استعدادهای خویش را کشف و آن ها را بارور سازند. بنابراین فقر مادی یک جامعه
منجر به عقب ماندگی علمی و فکری آن جامعه می شود.
سعدی در هفت صد سال پیش از این به این مسأله چنین اشاره کرده است :
شب پراکنده خسبد آن که پدید نبود وجه بامدادانش
مور گرد آورد به تابستان تا فراغت بود زمستانش
منظور از بامدادان نه تنها فردا که فرداها و بعبارتی تمامی عمر است و زمستان
اشاره به زمان پیری ما انسان ها دارد.
تمایل به داشتن فرزندان زیاد که در کشورهای فقیر، سنتی و ناامن ، شاهد آن
هستیم، در واقع یکی از راههای بوجود آوردن امنیت در زمان پیری است و برای
همین است که در این جوامع فرزند به عصای دست تعبیر شده است . حاصل این
نوع مبارزه با ناامنی، منجر به تولد میلیون ها انسان می شود که تا بخواهند به عصای
دست والدینشان تبدیل شوند غذا، دارو، بهداشت ، مسکن ، آموزش ، تربیت و نهایتاً
کار می خواهند و چون این امکانات برای آن ها فراهم نیست فقر و به دنبال آن فساد
در جامعه بیش تر می شود. و در بیشتر اوقات فرزندانی که به امید عصای دست
زمان پیری والدین و برداشتن باری از روی دوش ناتوان آنان به وجود آمده اند، خود
باری بر دوش آنان می شوند.