بررسی همگرایی دانش آموزان در فضای مناسب معماری بر اساس ویژگی های محیطی و ایده های معمارانه

امروزه نظام آموزش و پرورش بنا به ضرورت تغییرات اجتماعی یکی از سازمانهای پیچیده و بزرگ اجتماعی در هر کشوی محسوب می شود و با رشد و توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی پیوندی ناگسستنی دارد و بتدریج از یک حالت ساده ابتدایی به یک حالت پیچیده درآمده است. تنوع موضوعات معماری، استفاده از روشهای تحقیق متفاوتی را امکانپذیر میسازد. از این رو شناخت دقیق موضوع به انتخاب روش مناسب تحقیق کمک میکند. هدف تحقیق حاضر، انتخاب روش تحقیقی است که بتوان به کمک آن به همگرایی دانش آموزان در فضای مناسب معماری بر اساس ویژگی های محیطی و ایده های معمارانه دست یافت بسیار حائز اهمیت می باشد. این تحقیق برپایه تلفیق نظریات مرتبط با موضوع تحقیق، از روش تحقیق پیمایشی و توصیفی - تحلیلی و براساس تست خلاقیت عابدی و انگیزه پیشرفت هرمنس تدوین شده است. این پرسشنامه ها توسط 90 نفر از دانش آموزان دبیرستان شهید مطهری ساری پر شده است، افراد به دو گروه پژوهش محور و آموزش محور تقسیم شده اند، آزمون در شرایطی برگزار شد که شرکت کنندگان در کلاسهای جدا به مدت 2 ماه تحت آموزش بوده اند، تا شرایط آزمون برقرار باشد. در پایان تلاش شد تا بتوانیم تاثیر عواملی چون انگیزه، آرامش و آسایش کالبدی، تعاملات را در تغییر میزان خلاقیت بررسی کرده و به تهیه اصول معمارانه ای برای طراحی فضاهای آموزشی خلاق در جهت ارتقاء خلاقیت جمعی دست پیدا کنیم.