هدف پژوهش حاضر تبیین نقش ابعاد سرشت و منش شخصیت در اقدام کنندگان به خودکشی میباشد. بدین منظور 011 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی که با روش نمونه گیری در دسترس از بین افراد مراجعه کننده به بیمارستآنهای شیراز انتخاب شده بودند؛ در ابعاد مقیاس شخصیت سرشت و منش کلونینجر 125 با افراد عادی از سه نمونه پژوهشی مختلف مقایسه شدند. دادهها با آزمون تی برای یک گروه با داده های هنجاری ایران، شهر شیراز و شهر تهران مقایسه شدند. نتایج نشان داد که در ابعاد شخصیت سرشت و منش، بین افراد اقدام کننده به خودکشی با افراد بهنجار در بیشتر زمینهها تفاوتهای معنی داری دیده میشود. به طوری که در ابعاد شخصیت سرشت، همچون نوجویی، اجتناب از آسیب و پاداش- وابستگی تفاوت معنیدار بوده و در بُعد پشتکار تفاوت معنی داری دیده نشد. همچنین در ابعاد شخصیت منش نیز همچون همکاری و خودراهبری دارای تفاوت معنی دار بوده و در بُعد خودفرآوری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این نکته ضروری است که نتایج این پژوهش میتواند مورد توجه سیاستگزاران سلامت قرار گرفته، تا نسبت به تدوین یک برنامه مدون جهت آموزش و پیشگیری از اقدام به خودکشی و کاهش ابعاد فاجعه بارآن در سطوح مختلف سازمانی و اداری، وزرای آموزش وپرورش، بهداشت و آموزش پزشکی، نیروهای نظامی و انتظامی، دانشگاههای سراسر کشور، ارباب جراید و رسانهها، اقدام شود.