شبکه های بی سیم وایمکس

وایمکس (WiMax) برگرفته از کلمات World wide Interoperability for Microwave Access میباشد.

یک فناوری ارتباطاتی است که انتقال بی سیم اطلاعات با استفاده از طیف وسیعی از روشهای انتقال را فراهم می کند. از ارتباطات یک نقطه ای به چند نقطه ای تا ارتباطات سیار و دسترسی های سیار به اینترنت . این فناوری سرعتی معادل ۷۲ مگا بیت بر ثانیه را بدون نیاز به سیم فراهم می کند. وای مکس بر مبنای استاندارد IEEE802.16 ( دسترسی بی سیم با پهنای باند بالا) بوده و برای اولین بار، نام آن توسط ، انجمن وای مکس که در سال ۲۰۰۱ تاسیس شد، پیشنهاد گردید. این انجمن ، وای مکس را به عنوان یک استاندارد مبتنی بر فناوری( last mile) ، که می تواند جایگزین خوبی برای ارتباطات باسیم و DSL باشد معرفی کرد. موسسات تحقیقاتی به دقت در حال آزمایش وای مکس برای ارتباطات دور برد هستند. نتیجه این فعالیت ها ممکن است منجر به کاهش قیمت هم برای کاربردهای خانگی و هم تجاری شود و یا امکان دسترسی به مکانهایی که از نظر اقتصادی به صرفه نیستند را فراهم سازد. لازم به ذکر است که وای مکس کارایی خود را در تسونامی ۲۰۰۴ اندونزی نشان داد به طوری که تمام ارتباطات با مناطق آسیب دیده ، از طریق وای مکس صورت گرفت زیرا همه زیر ساختهای ارتباطی موجود، به کلی تخریب شده بود و امکان ارتباط با بازماندگان از طریق آنها میسر نبود.