کلیله و دمنه

انشای ابوالمعالی نصرالله منشی

تا جهان بود ، از سر آدم فراز

کس بنبود از راه دانش ی نیاز

مردمان بخرد اندر هر زمان

راه دانش را بهر گونه زبان

گرد کردند و وگرامی داشتند

تا بسنگ اندر همی بنگاشتند

دانش اندر دل چراغ روشنست

وزهمه بد بر تن تو جوشنست