استان قزوین یکی از ۳۱ استان ایران استو در بخش شمال غربی این کشور واقع شدهاست.این استان با دارا بودن تنها ۱ درصد از مساحت کشور نزدیک به ۵ درصد در اقتصاد و تولیدات ایران نقش دارد.مساحت این استان حدود ۱۵٬۸۲۰ کیلومتر مربع است و با استانهای مازندران، گیلان، همدان،زنجان، مرکزی و البرز همسایهاست. این استان از استانهای لرزهخیز ایران است.
جمعیت استان قزوین بر پایه آمار سال ۱۳۸۵ برابر ۱٫۱ میلیون نفر است که از این شمار ۳۵۰٬۰۰۰ نفر ساکن شهر قزوین هستند.
این استان از استانهای تاریخی ایران بوده و آثار باستانی زیادی را در خود جای دادهاست به طوری که ۱۱ درصد از آثار تاریخی ملی ثبت شده کشور در استان قزوین قرار دارد و از این نظر رتبه نخست را در ایران دارد.[۵] منطقه تاریخی رودبار الموت و شهرستان رودبار که تا سال ۱۳۷۳ با عنوان رودبار و الموت معروف بود، در قزوین واقع است.
استان قزوین یکی از مناطق عمده تولید فندق، پسته،زغالاخته (درخت)، انگور و کشمش در ایران است.
عوامل مؤثر در آب و هوای استان به دو دستهٔ محلی و بیرونی تقسیم بندی میشوند.
بنابراین، مناطق مختلف استان از نظر عرض جغرافیایی و اثر آن بر اقلیم تفاوت چندانی ندارند. با افزایش ارتفاع، دما کاهش مییابد، در نتیجه هوای روی کوهها و مناطق مرتفع استان نسبت به دشتها و درههای پست کوهستانی سردتر میباشد.
مهمترین عوامل بیرونی که آب و هوای استان قزوین را تحت تأثیر قرار میدهند، تودههای هوایی است که از مناطق مختلف و در فصول مختلف سال وارد استان شده و با توجه به ویژگیهای خود اثرات متفاوتی را برجای میگذارند. عمدهترین این تودههای هوا عبارت اند از:
دشت قزوین از نظر پیشینه تاریخی، محصولات کشاورزی و گونههای جانوری، اهمیت اقتصادی و تاریخی بسیار مهمی در میان دشتهای ایران دارد. به گونهای که بسیاری از باستان شناسان ایرانی بر این باورند تمدن کشاورزی از دشت قزوین آغاز و سپس به شرق و قلب فلات ایران گسترش یافتهاست.به همین علت، این منطقه اولین دشت ایران است که دارای ردیف بودجه در کشور میباشد