تزیینات معماری مساجد ایران
عنوان مقاله: تزیینات معماری مساجد ایران
قالب بندی: word
شرح مختصر:
در معماری تزئینی، هر نقش ورای ارزش صوری خود، دارای ارزشی برگرفته از فرهنگ و بیان گر عقیده و آرمان تداوم یافته مردم جامعه در نسل ها بود. آرایه های معماری از سویی ذهن بیننده را به زیبایی صوری و ظاهری نقش ها و نوع کاربری فضاهای بنایی که نقش و نگارها بر دیوارهای آن نشسته، فرا می خواندند و از سوی دیگر دیدگاه بیننده را به قلمرو و راز و رمزهای فرهنگی و دینی پوشیده در مفاهیم نقش ها می گشودند.
فرهنگ و هنر معماری سنتی در ایران، صورتی شفاهی داشته و از راه تعلیم حضوری و تقلید، انتقال می یافته است حافظان و ناقلان فرهنگ و هنر معماری، گروهی هنرمند برخاسته از میان توده مردم کم سواد یا بی سواد بودند که بیرون از عرصه آموزش های کلاسیک و با بهره گیری از تجربیات و استعداد و ذوق هنری شخصی و ایمان و اعتقاد دینی استوار خود، مجموعه آثاری درخشان و پایدار در تاریخ فرهنگ معماری ایران اسلامی پدید آوردند.
این گروه معماران هنرمند در نقش پردازی و آذین بندی بناها، هم به جنبه زیبا شناختی نقش ها و هم به جنبه فرهنگی آن ها نظر داشتند و در کار هنری خود سلیقه شخصی و الهاماتی را که مخالف با روند عمومی باورهای فرهنگی مردم بود، دخالت نمی دادند و به پاس و حرمت پیشگامان معماری و سنت های فرهنگی، کارهای پیشینیان را تقلید می کردند و حتی المقدور از حوزه کار و اندیشه آنان پا فراتر نمی گذاشتند.
این مقاله بر اساس روش تاریخی و تحلیل محتوای آثار انجام گرفته و به نتایج زیر دست یافته است ؛در تک تک اجزای نقوش تزیینی مساجد ایران،آرمان گرایی که بر گرفته از همان خصوصیت وحدت کل و کثرت اجزاست،حاکم بوده است و چلیپا به علت جاذبه و گیرایی و نیز به علت تقدس و احترامی که مردم و بخصوص هنرمندان و معماران سنتی ایرانی مساجد، نسبت به این نماد از نظر مذهبی قایل بوده و آن را منشاء خیر و برکت و خوشبختی
میدانسته اند و همچنین به علت سنخیت این نماد با مفاهیم اسلام،کلید راهنمای این آرمان گرایی گشته است.
